TY - JOUR ID - 2243 TI - مولانا و هویت انسانی JO - کهن‌نامه ادب پارسی JA - CPL LA - fa SN - 2383-0603 AU - اسپرهم, داوود AD - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه علامه طباطبایی(ره) Y1 - 2016 PY - 2016 VL - 6 IS - 4 SP - 1 EP - 20 KW - عرفان KW - هویت KW - صلح KW - جهانی شدن KW - بی‌رنگی KW - وحدت‌گرایی DO - N2 - هویت/ Identit، چیستى هر چیزى است، اما در مورد آدمی «هویت»، مجموعه‌ای از خصوصیت­های پایداری است که به اعتبار آن یک فرد انسانی از دیگران متمایز می‌شود. افراد انسانی وقتی در یک میدان تعامل گروهی/قومی قرار می­گیرند هویت تازه­ای به نام «ما» کسب می­کنند. هویت جمعی با دیالکتیک میان فرد و اجتماع شکل می­گیرد؛ طوری که احساس امنیت به فرد انسانی می­دهد. هویت­های فردی و اجتماعی در جامعة جهانی شده، چندان کارآمد نیستند؛ لذا آدمی در جهان امروز نیازمند هویتی فراتر از هویت فردی و قبیله­ای/قومی/زبانی است تا به دستاویز آن بتواند در جامعه­ای به گسترة جهان، احساس امنیت کند. در جهان امروز این هویت گسترده را -که می­توان «هویت انسانی»  نامید- بیش از دنیای گذشته نیاز داریم. یکی از راه های وصول به «هویت انسانی» که به استعانت از آن می­توان امنیتی جهانی را توقع داشت «عرفان» و آموزه­های جهان شمول آن است. اگر میدان عواطف، احساسات و خواسته­های بشری را در نگرشی عرفانی تعریف کنیم، به اجتماع انسانی مطلوب­تری می­رسیم. اجتماعی که با آموزه­هایی چون؛ عدم آزمندی، وحدت­گرایی، رواداری و صلح اندیشی در صدد رفع تمایزات و تاکید بر اخوتی فراتر از قومیت و ملیّت دارد. UR - https://classicallit.ihcs.ac.ir/article_2243.html L1 - https://classicallit.ihcs.ac.ir/article_2243_0c9aa5b8e6620fcaa7177df588cc51ed.pdf ER -