- آقاسردار، نجفقلی( بیتا)، دره نجفی؛ بینا.
- آق ولی، حسام العلما(1340)، درر الادب در فن معانی، بیان، بدیع؛ شیراز: کتابفروشی معرفت شیراز.
- افراشی، آزیتا (1378)،«نگاهی به مسألۀ باهمایی واژگان»، زبان وادب، شمارۀ7-8.
- الهیان، لیلا(1391)،«بررسی اهمیت بافت در پژوهشهای ادبی»، پژوهشهای ادبی، سال9، شماره 36و37
- ایرانزاده، نعمتالله( 1377)، « نظری به تدوین دانش بدیع در ادب فارسی»، متن پژوهی ادبی، ش6.
- برتنس، هانس(1391)، مبانی نظریة ادبی، ترجمة محمدرضا ابوالقاسمی؛ تهران: نشر ماهی.
- بری، پیتر(1390)،«سبکشناسی»، در: زبانشناسی و نقد ادبی، ترجمة مریم خوزان و حسین پاینده؛ تهران: نشر نی.
- پورنامداریان، تقی؛ طهرانی ثابت، ناهید(1388)،« تداعی و فنون بدیعی»، فنون ادبی، سال اول، شماره 1.
- پناهی،ثریا(1381)،«فرایند باهمایی و ترکیبات باهمآیند در زبان فارسی»، نامه فرهنگستان، شماره 3،پیاپی 19.
- تاج الحلوی، علی بن محمد(بیتا)، دقائق الشعر، تصحیح محمد کاظم امام؛ تهران: دانشگاه تهران.
- تقوی، نصرالله(1317)، هنجار گفتار؛ تهران: چاپخانه مجلس.
- حسینی، برهان الدین عطاءالله محمود(1384)، بدایع الصنایع، تصحیح رحیم مسلمانیان قبادیانی؛ تهران: بنیاد موقوفات محمود افشار.
- حسینی، سید مجتبی و فتحی، غلامرضا(1389)، « مراعات النظیر، زیور آرایه ها»، تحقیقات تعلیمی- غنایی زبان و ادب فارسی، شماره 6 .
- خطیب قزوینی، جلال‌الدین محمدبن عبدالرحمن( 1985)، الایضاح فی‌علوم‌البلاغه؛ بیروت: بینا.
- خوارزمی، حمیدرضا(1394)، «ارتباط مراعاتالنظیر و تداعی معانی و سیر تحول آنها»، پژوهشهای ادبی و بلاغی، شماره 13.
- دبیرمقدم، محمد(1383)، زبانشناسی نظری، پیدایش و تکوین دستور زایشی؛ تهران: سمت.
- ذکایی بیضایی، نعمه الله(1344)، علم بدیع، قافیه و انواع شعر؛ تهران: علمی.
- رادویانی، محمدبن عمر(1349)، ترجمان البلاغه، تصحیح احمد آتش؛ استانبول:چاپخانه ابراهیم خروس.
- رازی، شمس الدیم محمد بن قیس(1346)، المعجم فی معاییر اشعار العجم، تصحیح محمد قزوینی؛ تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
- رامی تبریزی، شرف الدین حسن بن محمد(1385)، حقایق الحدائق، تصحیح سید محمدکاظم امام؛ تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
- رجایی، محمدخلیل(1359)، معالم البلاغه در علم معانی و بیان و بدیع؛ شیراز: دانشگاه شیراز.
- ریچارزد، آ.ا. (1382)، فلسفه بلاغت، ترجمه علی محمدی آسیابادی؛ تهران: قطره.
- زاهدی ، زین الدین( بیتا)، روش گفتار علم البلاغه؛ مشهد: دانشگاه مشهد.
- شفیعی کدکنی، محمدرضا(1353)، مقدمهای کوتاه بر مباحث طویل بلاغت»، خرد و کوشش، شماره 15.
- شمیسا، سیروس( 1383)، نگاهی تازه به بدیع؛ تهران: فردوس.
- صادقیان، محمدعلی(1387)، زیور سخن در بدیع فارسی؛ یزد: دانشگاه یزد.
- صفوی، کورش(1390)، از زبانشناسی به ادبیات، جلد دوم(شعر)؛ تهران: سوره مهر.
- صفوی، کوروش(1387)، درآمدی بر معنیشناسی؛ تهران: سورۀ مهر.
- عسگری، حسن‌بن‌عبدالله هل‌بن‌سهل (1372)، معیارالبلاغه به انضمام ترجمة صناعتین، ترجمة محمدجواد نصیری؛ تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
- فتوحی، محمود(1391)، سبکشناسی؛ تهران: سخن.
- فرشیدورد، خسرو(1356)،« دیدی نو نسبت به فنون بلاغت و معانی و بیان و بدیع فارسی و عربی»، گوهر، ش51.
- فشارکی، محمد(1385)، نقد بدیع؛ تهران: سمت.
- فندرسکی، میرزا ابوطالب(1381)، رساله بیان بدیع،تصحیح سیده مریم روضاتی؛ اصفهان: دفتر تبلیغات اسلامی.
- فولادی، علیرضا(1393)، « نگاهی تازه به مراعات النظیر و جنبه های بلاغی آن»، فصلنامه تخصصی نقد ادبی، شماره 25.
- کاشفی سبزواری، میرزا حسین واعظ(1369)، بدایع الافکار فی صنایع الاشعار؛ تهران: مرکز.
- گرکانی، میرزا محمد حسین قریب(1388)، قطوف الربیع فی صنوف البدیع، تصحیح مرتضی قاسمی؛ تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- گرکانی، محمدحسین (1377)، ابدع‌البدایع، به اهتمام حسین جعفری؛ تبریز: احرار تبریز.
- مرتضایی، سیدجواد(1386)، «نقد و تحلیل و بررسی تناسب در سیر تاریخی و روند دگرگونیها» مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان، شماره 49.
- مازندرانی، محمدهادی بن‌محمدصالح(1376)، انوارالبلاغه (در فنون معانی، بیان و بدیع)، به کوشش محمدعلی غلامی‌نژاد؛ تهران: مرکز فرهنگی نشر قبله.
- مختاری، رمضانعلی(1377)، تأثیر آگاهی از عوامل انسجامی درون‌متنی در درک مطلب خواندن،پایان‌نامة کارشناسی ارشد، تهران: گروه زبانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی.
- مدرس خیابانی، شهرام(1386)، بررسی باهمایی واژگانی در زبان فارسی، رسالة دکتری، تهران: گروه زبانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی.
- میرعمادی، سیدعلی، کربلایی صادق، مهناز(1388)، «بررسی با هم‌آوایی واژگانی در آثار منظوم و منثور مولانا در چارچوب نظریة نقشگرایی»، مجلة زبان و زبانشناسی، ش 2.
- نظری، علیرضا(1389)، کارکرد عوامل انسجام متن در خطبه‌های نهج‌البلاغه براساس الگوی نقش‌گرای هلیدی، رسالة دکتری؛ تهران: گروه زبانشناسی دانشگاه تربیت مدرس.
- وحیدیان کامیار، تقی(1379)، بدیع از دیدگاه زیبایی شناسی؛ تهران: دوستان.
- وطواط، رشیدالدین(1362)، حدائق السحر فی دقایق الشعر، تصحیح عباس اقبال آشتیانی؛ تهران: کتابخانه سنایی و طهوری.
- هادی، روح‌الله(1381)، دانشنامة زبان و ادب فارسی به سرپرستی اسماعیل سعادت، ج 2. ذیل مدخل« تلمیح»، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- هدایت،رضاقلی‌خان(1383)، مدارج البلاغه در علم بدیع، تصیحح حمید حسنی؛ تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- هلیدی، مایکل و حسن، رقیه(1393)، زبان، بافت و متن جنبههایی از زبان در چشماندازی اجحتماعی-نشانهشناختی، ترجمۀ مجتبی منشیزاده و طاهره ایشانی؛ تهران: علمی.
- همایی، جلال‌الدین(1389)، فنون بلاغت و صنایع ادبی؛ تهران: اهورا.
- یاکوبسن، رومن (1385)،« وجه غالب» در: ساخت‌گرایی، پساساختن‌گرایی و مطالعات ادبی ، ترجمه بهروز محمودی بختیاری، به کوشش فرزان سجودی؛ تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی.
- Halliday, M.A.K)2004(, An introduction to functional Grammar,New York:Routledge, Chanpan and Hal.inc.
- Halliday, M.A.K and Hasan, R(1985), Language, Context: Aspects of Language in a Social-Semiotic Perspective, Deakin University Press.
- Halliday, M.A.K and Hasan, R( 1976), cohesion in English, London: Long man.
- Hasan,R(1984),"CoherenceandCohesiveHarmony".inj.flood(ed),understandreadingcomprehension(IRA,Newark:Delaware)
- Leech, G) 1981(, Semantics: the study of meaning, England: Panguin Books
- Smadja(1993), Retrieving collocations form text computational linguistics,.
)