- آهنی، غلامحسین(1360)، معانی بیان، تهران: بنیاد قرآن.
- انوری، حسن، و حسن احمدی گیوی(1389)، دستور زبان فارسی 2، تهران: انتشارات فاطمی.
- بهار، محمدتقی(1391)، سبکشناسی یا تاریخ تطوّر نثر فارسی، ج 2، تهران: مؤسسة انتشارات امیرکبیر.
- جرجانی، عبدالقاهر(1368)، دلائلالاعجاز فی القرآن، ترجمة محمد رادمنش، مشهد: آستان قدس رضوی.
- خطیبی، حسین(1390)، فن نثر در ادب پارسی، تهران: انتشارات زوّار.
- سیدقاسم، لیلا(1396)، بلاغت ساختارهای نحوی در تاریخ بیهقی، تهران: هرمس.
- شفیعیکدکنی، محمدرضا(1389)، موسیقی شعر، تهران: آگاه.
- شمیسا، سیروس(1390)، نگاهی تازه به بدیع، تهران: نشر میترا.
- صفی، امید(1389)، سیاست/ دانش در جهان اسلام؛ همسویی معرفت و ایدئولوژی در دورة سلجوقی، ترجمة مجتبی فاضلی، تهران: پژوهشکدة مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
- طباطبایی، جواد(1392)، خواجه نظامالملک طوسی: گفتار در تداوم فرهنگی ایران، تهران: انتشارات مینوی خرد.
- کوش، سلینا(1396)، اصول و مبانی تحلیل متون ادبی، ترجمة حسین پاینده، تهران: انتشارات مروارید.
- ناتل خانلری، پرویز(1365)، تاریخ زبان فارسی،ج 3، تهران: نشر نو.
- ناتل خانلری، پرویز(1355)، دستور زبان فارسی، تهران: انتشارات بابک.
- نظامالملک طوسی(1383)، سیرالملوک(سیاستنامه)، تصحیح هیوبرت دارک، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.