آسموسن، جس پیتر (1373). «مانی و دین او: بررسی متون»، آیین گنوسی و مانوی، ویراستهی میرچا الیاده، ترجمهی ابوالقاسم اسماعیلپور، تهران: فکر روز، صص 189-207.
آلبری، چارلز رابرت سسیل (1388). زبور مانوی، ترجمهی ابوالقاسم اسماعیلپور (از انگلیسی)، تهران: اسطوره.
آموزگار، ژاله (1387). زبان. فرهنگ. اسطوره، چ دوم، تهران: معین.
ابوالقاسمی، محسن (1386). دینها و کیشهای ایرانی در دوران باستان، چ دوم، تهران: هیرمند.
ابوالقاسمی، محسن (1387). مانی به روایت ابنندیم، چ سوم، تهران: طهوری.
اردستانیرستمی، حمیدرضا (1393). روزگار نخست (جستارهایی پیرامون دیباچهی شاهنامه)، تهران: نشر و پژوهش شیرازه.
اردستانیرستمی، حمیدرضا (1394الف). زروان در حماسهی ملّی ایران، تهران: نشر و پژوهش شیرازه.
اردستانیرستمی، حمیدرضا (1394 ب). «فردوسی، ناصرخسرو و اسماعیلیّه»، پژوهشنامهی ادب حماسی، سال یازدهم، شمارهی نوزدهم، صص 67-98.
اردستانیرستمی، حمیدرضا (1393). «مانیِ شاهنامه زروانی است»، پژوهشنامهی ادب حماسی، سال دهم، شمارهی هجدهم، صص 11-42.
الندیم، محمّد بن اسحاق (1381). الفهرست، تحقیق رضا تجدّد، تهران: اساطیر ـ مرکز بینالمللی گفتوگوهای تمدّنها.
برگنیسی، کاظم (1389). تصحیح و توضیح واژهها و معنای ابیات شاهنامهی حکیم ابوالقاسم فردوسی از دیباچه تا پادشاهی کیقباد، چ پنجم، تهران: فکر روز.
بنونیست، امیل (1386). دین ایرانی بر پایهی متنهای معتبر یونانی، ترجمهی بهمن سرکاراتی، چ سوم، تهران: قطره.
بویس، مری (1386). زردشتیان، باورها و آداب دینی آنها، ترجمهی عسگر بهرامی، چ نهم، تهران: ققنوس.
بهار، مهرداد و ابوالقاسم اسماعیلپور (1394). ادبیات مانوی، تهران: نشر کارنامه.
بهفر، مهری (1391). شاهنامهی فردوسی (تصحیح انتقادی و شرح یکایک ابیات)، تهران: نشر نو.
بیرونی، ابوریحان (1389). آثارالباقیّه عنالقرونالخالیّه، ترجمهی اکبر داناسرشت، چ ششم، تهران: امیرکبیر.
پیکلز، الین (1394). انجیلهای گنوسی، ترجمهی ماشااللّه کوچکی میبدی، تهران: علمی و فرهنگی.
ثعالبی، ابیمنصور (1963). تاریخ غررالسّیر (غرر اخبار ملوکالفرس و سیرهم)، تهران: اسدی.
جرجانی، علی بن محمّد السیّدالشریف (2004). معجمالتعریفات، تحقیق و دراسه محمّدصدّیق المنشاوی، قاهره: فضیله.
جلالیمقدّم، مسعود (1384). آیین زروانی (مکتب فلسفیعرفانی زردشتی بر مبنای اصالت زمان)، تهران: امیرکبیر.
جلالینائینی، سیّد محمّدرضا (1375). فرهنگ سنسکریتفارسی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
خالقیمطلق، جلال (1380). یادداشتهای شاهنامه، زیر نظر احسان یارشاطر، نیویورک: بنیاد میراث ایران.
خالقیمطلق، جلال (1385). «نگاهی تازه به زندگینامهی فردوسی»، نامهی ایران باستان، سال ششم، شمارهی 1 و 2، صص 3-25.
خطیبی، ابوالفضل (1392). «دانای مینوی خرد، شخصیّتی خیالی یا تاریخی؟ (پیشنهادی برای نام نویسندهی اصلی مینوی خرد)»، نامهی فرهنگستان، دورهی سیزدهم، شمارهی دوم، پیاپی 50، صص 73-90.
دشتی، مهدی (1392). «تأثیرپذیری فردوسی از کلینی»، متنشناسی ادب فارسی، دانشگاه اصفهان، سال چهل و نهم، دورهی جدید، سال پنجم، شمارهی 1، پیاپی 17، صص 1-12.
دوستخواه، جلیل (1379). اوستا، کهنترین سرودها و متنهای ایرانی، چ پنجم، تهران: مروارید.
دوشنگیمن، ژاک (1385). دین ایران باستان، ترجمهی رؤیا منجّم، چ دوم، تهران: علم.
دینکرد هفتم (1389). تصحیح متن، آوانویسی، نگارش فارسی، واژهنامه و یادداشتها از محمّدتقی راشدمحصّل، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
روایت پهلوی (1390). آوانویسی، برگردان فارسی، یادداشتها و واژهنامه از مهشید میرفخرایی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ریاحی، محمّدامین (1389). فردوسی، چ پنجم، تهران: طرح نو.
زادسپرم (1385). وزیدگیهای زادسپرم، پژوهشی از محمّدتقی راشدمحصّل، چ دوم، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
زرشناس، زهره (1384). میراث ادبیروایی در ایران باستان، تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
زریابخویی، عبّاس (1389). «نگاهی تازه به مقدّمهی شاهنامه»، تن پهلوان و روان خردمند، به کوشش شاهرخ مسکوب، چ سوم، تهران: طرح نو، صص 17-28.
زنر، رابرت چارلز (1387). طلوع و غروب زردشتیگری، ترجمهی تیمور قادری، چ دوم، تهران: امیرکبیر.
شاکد، شائول (1387). تحوّل ثنویّت، ترجمهی سیّد احمدرضا قائممقامی، تهران: ماهی.
شکریفومشی، محمّد (1382). «مبانی عقاید گنوسی در مانویّت»، نامهی ایران باستان، سال سوم، شمارهی اوّل، صص 35-66.
شهرستانی، محمّد بن عبدالکریم (2003). الملل و النّحل، قدّم له و علّق حواشیه صلاحالدّین الهواری، بیروت: الهلال.
شیرانی، حافظ محمودخان (1369). در شناخت فردوسی، ترجمهی شاهد چوهدری، تهران: علمی و فرهنگی.
طاهریمبارکه، محمّدغلام (1392). نامهی خسروان (گزارش و ویرایش شاهنامه بر اساس دستنویس سنژوزف. بیروت)، تهران: آراد کتاب.
غلامرضایی، محمّد، احمد خاتمی و فرزاد بالو (1390). «از کلاممحوری تا هرمنوتیک کلاسیک، با تأمّلی بر آثار منثور ناصرخسرو»، پژوهشنامهی زبان و ادب فارسی (گوهر گویا)، سال پنجم، شمارهی چهارم، پیاپی 20، صص 31-64.
فردوسی، ابوالقاسم (1386). شاهنامه، تصحیح جلال خالقیمطلق و همکاران (جلد ششم محمود امیدسالار و جلد هفتم ابوالفضل خطیبی)، تهران: مرکز دایرهالمعارف بزرگ اسلامی.
کریستنسن، آرتور امانوئل (1388). مزداپرستی در ایران قدیم (تحقیقات در باب کیش زردشتی ایران باستان)، ترجمهی ذبیحاللّه صفا، چ ششم، تهران: هیرمند.
کویاجی، جهانگیر کوورجی (1388). بنیادهای اسطوره و حماسهی ایران، گزارش و ویرایش جلیل دوستخواه، چ سوم، تهران: آگاه.
گات‌ها (1384). گزارش ابراهیم پورداود، چ دوم، تهران: اساطیر.
محیططباطبایی، محمّد (1369). فردوسی و شاهنامه، تهران: امیرکبیر.
معیّری، هایده (1381). مغان در تاریخ باستان، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
مهاجرانی، عطااللّه (1382). حماسهی فردوسی (نقد و تفسیر نامهی نامور)، چ سوم، تهران: اطّلاعات.
مهدویدامغانی، احمد (1372 الف). «مذهب فردوسی»، گلچرخ، سال دوم، شمارهی 8 و 9، صص 4-16.
مهدویدامغانی، احمد (1372 ب). «مذهب فردوسی»، ایرانشناسی، شمارهی 17، صص 20-53.
مینوی خرد (1380). ترجمهی احمد تفضّلی، تهران: توس.
ناصرخسرو، ابومعین (1378). دیوان، تصحیح مجتبی مینوی و مهدی محقّق، چ پنجم، تهران: دانشگاه تهران.
ناصرخسرو، ابومعین (1385). زادالمسافرین، تصحیح محمّد بذلالرّحمن، چ دوم، تهران: اساطیر.
ناصرخسرو، ابومعین (1384). خوانالاخوان، تصحیح و تحشیّهی علیاکبر قویم، تهران: اساطیر.
ویدنگرن، گئو (1387). مانی و تعلیمات او، ترجمهی نزهت صفایاصفهانی، چ سوم، تهران: مرکز.
هالروید، استوارت (1388). ادبیات گنوسی، ترجمهی ابوالقاسم اسماعیلپور، تهران: اسطوره.
هرندی اصفهانی، حمزه بن محمّدخان (1395). دیباچهی پنجم شاهنامه، تصحیح، مقدّمه و توضیحات محمّدجعفر یاحقّی و محسن حسینیوردنجاتی، تهران: سخن.
Avesta; The Sacred Books of the Parsis (1886). Geldner, K. F. (ed), Stuttgart.
Bartholomae, C. (1961). Altiransiches Wörterbuch, Berlin.
Boyce, M. (1975 a). A Reader in Manichaean Middle Persian and Parthian, Acta Iranica vol 9, Leiden: ed Téhéran ـ Liège.
Boyce, M. (1975 b). A Word-List of Manichaean Middle Persian and Parthian, Acta Iranica vol 9, Leiden: ed Téhéran ـ Liège.
Boyce, M. (1954). The Manichaean Hymn-Cycles in Parthian, London-New York-Toronto.
Cheung, J. (2007). Etymological Dictionary of the Iranian Verb, Leiden-Boston.
Cirillo, L. (2009). "The Mani Logion; The Purification that Was Spoken about Is that which Comes Through Gnosis", New Light on Manichaeism; Nag Hammadi and Manichaean Studies, vol. 64, ed Jason David Beduhn, Leiden-Boston: Brill, pp 45-59.
Dānāk-u Mainyō-ī Khrad; Pahlavi; Pazand and Sanskrit Texts (1913). ed Behramgore Tehmurasp Anklesaria, Bombay.
Durkin - Meisterernst, D. (2004). Dictionary of Manichaean Texts, London: University of London.
Gershevitch, I. (1959). The Avestan Hymn to Mithra, Cambridge.
Gershevitch, I. (1955). "Word and Spirit in Ossetic", BSOAS 17, PP 478-489.
Henning, W.B. (1977). "Ein manichäisches Henochbuch", BSOAS 14, PP 341-349.
Jackson, A. V. W.(1892). Avesta Grammer and Reader, Stuttgart:
Kohlhammer.
Mackenzie, D. N.(1971). A Conise Pahlavi Dictionery, London.
Mānūsh Chīhar (1912). Nāmākīhā-ī Mānūshchīhar, ed Ervad Bamanji Nasar Anji Dhabhar, M. A., Bombay.
Nyberg, H. S.(1974). A Manual of Pahlavi, Wiesbaden.
Reichelt, H.(1968). Avesta Reader, Texts, Notes, Glossaryand Index, Strassburg.
Saddar Bundehesh (1909). ed Ervad Bamnji Nasarvanji Dhabahr, M. A., Bombay.
Saddar Nasr (1909). ed Ervad Bamnji Nasarvanji Dhabahr, M. A., Bombay.
Sundermann, W. (1973). Mittelpersische und Parthische Kosmogonische und Parabeltexte der Manichäer, Berlin: Akademie-Verlag.
The Complete Text of the Pahlavi Dinkard (1911). Madan. D. M (ed), Bombay.
Zātsparam (1964). Vichitakīhā - ī Zātsparam, Text And Introduction, by: B. T. Anklesaria, Bombay.
)