اطمینان، خدیجه (1388). الیتیزم و مشابهتهای مندرج در کلیله و دمنه و مرزباننامه، تهران: کتاب ماه، صص 31- 26.
بامشکی، سمیرا (1391). روایتشناسی داستانهای مثنوی، تهران: هرمس.
پرینس، جرالد (1391). روایتشناسی، ترجمۀ محمد شهبا، تهران: مینوی خرد.
زمانی، کریم (1391). شرح جامع مثنوی معنوی، دفتر اول، تهران: اطلاعات، چاپ چهلم.
عبداللهیان، حمید و دیگران (1393). بررسی مؤلّفهها و ابعادِ شناختیِ «راوی همه چیزدان» در ادبیات داستانی، تهران: ادبیات پارسی معاصر، شمارۀ 4، صص 142-117.
فروم، اریک (1385). زبان از یاد رفته، ترجمۀ ابراهیم امانت، تهران: انقلاب، چاپ هشتم.
فروم، اریک (1392). انسان برای خویشتن، ترجمۀ اکبر تبریزی، تهران: بهجت، چاپ ششم.
فروم، اریک (1394). هنر عشق ورزیدن، ترجمۀ پوری سلطانی، تهران: انتشارات علمی فرهنگی، چاپ بیست و ششم.
قاسمزاده، سیدعلی و خدادادی، فضلالله (1396). «عناصر ساختاری و معیارهای بازشناسی بیاعتباری راوی در روایتگری»، دوفصلنامۀ روایتشناسی، سال 1، شمارۀ، بهار و تابستان 173 – 147.
قیصری، ابراهیم (1378). نیک بد نما، تهران: مجلّۀ هنر، شمارۀ 42، صص 38-33.
لینتوِلت، ژپ (1390). رسالهای در باب گونهشناسی روایت؛ نقطۀ دید، ترجمۀ علی عباسی و نصرت حجازی، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
مقدادی، بهرام (1378). کنیز و پدر سالار، تهران: مجلۀ هنر، شمارۀ 39، صص 18-16.
مولوی، جلالالدین محمد (1346). کلیات شمس یا دیوان کبیر، تصحیح بدیعالزّمان فروزانفر، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
مولوی، جلالالدین محمد(1386). مثنوی معنوی، بر اساس نسخۀ تصحیح نیکلسون، با مقدّمۀ دکتر عبدالحسین زرّین کوب و بدیع الزّمان فروزانفر، تهران: مجید، چاپ سوم.
می، رولو (1395). عشق و اراده، ترجمۀ سپیده حبیب، تهران: دانژه.
میرصادقی، جمال (1387). راهنمای داستان نویسی، تهران: سخن.
میرصادقی، جمال (1390). عناصر داستان، تهران: سخن، چاپ هفتم.
وراوینی، سعدالدّین(1384).مرزباننامه،به کوشش دکتر خلیل خطیب رهبر، تهران: انتشارات صفی علیشاه، چاپ دهم.
یعقوبی جنبهسرایی، پارسا (1396). منطق حاشیه در مثنوی: سبک ایضاحی و اقتدار مؤلف-راوی، تهران: مجلّۀ ادبیات عرفانی، شمارۀ 17، صص 165- 141.
)